İncelenen Makale: Chapokas AR, Almas K, Schincaglia GP. The Impacted Maxillary Canine: A Proposed Classification for Surgical Procedure. Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol Endod 2012; 113 (2): 222-228.

Geçmiş Deneyimler: Sıkışmış köpek dişleri bazı çeşitli teknikler yardımıyla tedavi edilebilir ve bu tedavi teknikleri genellikle cerrahi ekspozür ve ortodontik traksiyonu içermektedir. Doğru ve uygun cerrahi ekspozür tekniğinin seçilmesi ile birlikte oluşabilecek potansiyel yan etkiler minimize edilebilir ve daha istikrarlı sonuçlara ulaşılabilir.

Amaç: Uygun cerrahi tekniğin seçimine yönelik sıkışmış maksiler köpek dişleri için bir sınıflandırma sistemi ortaya koymak. Araştırma Dizaynı: Literatürün taranması ve bir sınflandırma sisteminin ortaya konulması.

Metotlar: Makalenin yazarları mevcut literatürü tarayarak sıkışmış köpek dişlerine ilişkin epidemiyoloji, tanı ve cerrahi sonuçları ortaya çıkardı.

Araştırmanın Sonuçları: Sınıflandırma yöntemi esas olarak köpek dişinin yer aldığı pozisyona dayanılarak ortaya kondu. Bu kategorizasyonda Sınıf I sıkışmış köpek dişi palatal olarak konumlanmış olup diş etinin ameliyatla çıkarılması ve açık ekspozür tekniği önerilmekteydi. İkinci bir ekspozürün önüne geçmek üzere sabit bir ataşmanın yerleştirilmesi önerilmekte olup tipik olarak spontan sürmenin meydana gelebilmesi sebebiyle ortodontik traksiyonun geciktirilmesi öne sürüldü. Sınıf II bir köpek dişi sıkışması alveolar krest içerisinde merkezde konumlanan ya da labial olarak sıkışmış olan fakat lateral kesici diş kökü üzerinde süperpoze olmayan sıkışma olarak sınıflandırıldı. Böyle bir durumda, kapalı bir sürme tekniği ful thickness flep kullanılmakla birlikte önerilmekteydi. Bu sayede dişin kendisine bağlı doku yönünde sürmesi sağlanacak ve köpek dişi çevresinde daha iyi bir keratinize doku oluşumu sağlanacaktı. Sınıf III sıkışmış köpek dişi ise diş köküne labial şekilde konumlanılması durumu olarak tanımlandı. Bu pozisyondaki köpek dişleri için apikal pozisyonlandırılmış bir flep önerilmekteydi, burada yanal kesici diş ve köpek dişini çevreleyen diş eti dokusunun korunumu gerektiği ortaya kondu. Köpek dişi kuronun kolay görünebilirliği sayesinde ideal kuvvet vektörleri çok daha basit şekilde uygulanabileceği belirtildi.

Sonuçlar: Yazarlar tarafından tasarlanan bu sınıflandırma, sıkışmış köpek dişlerini 3 kategori altında sınıflandırmakta ve önerilmekte olan cerrahi ekspozür tekniklerinin uygulanması konusunda tavsiyeler içermektedir.

Araştırmacınn Yorumları: Her ne kadar araştırma iyi genel öneriler ortaya koymuş olsa da sıkışmışköpek dişlerini 3 kategori içerisine sokma konusunda dikkatli olunması gerekmektedir. Tıpkı Sınıf I, II, III tanılarının tam bir tedavi planını ortaya koyamadığı gibi köpek dişi ekspozür teknikleri de dikkatli bir biçimde değerlendirilmelidir. Bu durumu örneklemek gerekirse, tehlikeli biçimde yanal kesici diş köküne yaklaşmış olan sıkışmış bir köpek dişinin ful açık ekspozür tekniği ile tedavi edilmesi önerilemezken diğer yandan bukkal alanda yer alan bazı köpek dişleri için gigivektomi gerçekleştirilmesi uygun olabilmektedir.

Araştırmacı: Brent E. Larson, DDS, MS

Email: Schincaglia@uchc.edu