Geçmiş Deneyimler: Cerrahi stabilite ile ilgili bütün verilerimiz 5 yıldan daha az takip süresini kapsamaktadır.

Hedef: Mandibülar geliştirici cerrahiden en az 10 yıl sonraki sert ve yumuşak doku değişikliklerinin cerrahi stabilitesini ölçmek.

Dizayn: 1986’da başlayan ileriye yönelik deney.

Katılımcılar: İskeletsel mandibülar bozukluğunun cerrahi olarak düzeltildiği 16 müteakip hasta.

Metot: Bütün ölçümler lateral sefalogramlardan yapıldı. Filmler ameliyattan önce (T1), ameliyattan hemen sonra (T2), 6 ay sonra (T3), 1 yıl sonra (T4) ve en az 10 yıl sonra (T5) alındı. Filmlerin zamanından habersiz teknisyen tarafından filmler sayısallaştırıldı. T2-T1 cerrahi değişim ölçüsü olarak belirlendi. T5-T2 kötüleşme miktarı veya ameliyattan uzun süreli takip sonucuna kadar gerçekleşen değişiklik olarak belirlendi.

Müdahale: Bütün hastalara rijit fiksasyon içeren aynı cerrahi tekniği kullanan 4 kıdemli cerrahtan birisi tarafından gerçekleştirilen çift taraflı sajital ayrık osteotomi uygulandı.

Sonuçlar: Uzun süreli takip ameliyattan sonraki yaklaşık 13 yılı kapsadı. Ortalama cerrahi gelişme yaklaşık 5 mm olarak görüldü. Uzun süreli takipte, ortalama iskeletsel gelişme orijinalin sadece %50’si kadar oldu. Uzun süreli takipte, 12 özne kısmen, 5 özne de tamamen kötüleşme gösterdi. İki özne ameliyat sonrası daha fazla anteriyor değişiklik sergiledi. Pogoniyon üzerindeki yumuşak doku ve B-noktası sert dokuya benzer sonuçlar sergiledi. Verilerin dikkatle incelenmesi sonucunda, en fazla kötüleşmenin ilk bir yıl içinde gerçekleştiği ve ilk yıldan sonra değişikliğin sadece 1 mm civarında olduğu görüldü.

Karar: Mandibular gelişmenin 10 yıl sonraki stabilitesi oldukça değişkendir ve ortalama olarak iskeletsel gelişmenin %50’si kaybolur.

Araştırmacının Yorumları: Bu çalışmada sadece özet kısmındaki sonuçları okumak oldukça tehlikelidir. Bunu yaparsanız, mandibülar gelişmenin 10 yıl sonra her zaman %50 oranında kötüleşeceği sonucuna varabilirsiniz. Ancak sayılara daha yakından bakıldığında ilk yıldan sonra değişikliğin yaklaşık 1 mm ile sınırlı olmak üzere oldukça az olduğu görülecektir. Bu ameliyatlar rijit fiksasyonun oldukça yeni olduğu bir dönemde yapıldı ve birçok durumda kondilar yerleştirme hatası olduğundan kuşkulanıyorum. Bu çalışma aynı zamanda ameliyat sonrası değişiklikleri normal yaşlanma değişikliklerinden ayıran çok uzun süreli takip işlemini gösteriyor.

Araştırmacı: Brent E, Larson, DDS, MS

Yazışma: Faculte de Medicine, section de Medecine Dentaire, Rue-Barthelemy-Menn 19, CH-1205 Geneva, Switzerland (Dr. Christof Joss).

Makale Bilgileri:

Yazar: Joss CU, Thuer UW

Makale adı: Stability of the Hard and Soft Tissue Profile After Mandibular Advancement in Sagittal Split Osteotomies: A Longitudinal and Long-Term Follow-Up Study.

Kaynak: Eur J Orthod 2008; 30 (February): 16-23.